وتو چه میدانی نوشتن چیست؟
وقتی دست وقلم ، در آغوش هم به رقص در می آیند
وگویی پیست زیر پایشان که انبان برف است نمایانگر
رد پایشان می شودو چه شوقی دارد آن زمان که بدانی
پایه ریز این رقص ، ذهن خلاقی بوده که کم تر کسی چون تو
از آن بهرهمی برد، وخدایت با دادن آن تورا متمایز ساخت
وچقدر نمایان ساختن چیزی از دنیای عدم به واقع لذت آفرین است
گویی حس خلق و آفرینش در تو زندهمی شود و لذت خلق عجیب
!وصف ناپذیر است